อยากให้เป็นเช่นวันวาน
|
ปี 2499 พ่อฉันได้ย้ายมารับราชการที่ อ.พะเยาจ.เชียงราย |
พอขึ้นป.4 ฉันกับสุพินได้รู้จักกับเพื่อน ชื่อกรองจิต เจริญในเมือง (อิ๊ด) อิ๊ด บอกว่าบ้านอยู่ข้างวัดหลวงใน (วัดหลวงราชสัณฐาน) อิ๊ดเป็นคนสวย ผิวขาว เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่มีอะไรก็แบ่งปันฉันเสมอ พอจบ ป.4 ฉัน สุพิน และอิ๊ดก็ได้เข้าเรียนชั้น ม.1 โรงเรียนสตรีพะเยา เรียนอยู่ห้องเดียวกันมาโดยตลอด จนจบ ม.ศ.3 |
|
ฉันไปเรียน ม.ศ.4 โรงเรียนบูรณ์ศักดิ์ อิ๊ดจบ ม.ศ.3 ก็แต่งงานกับพี่อู๊ด เจ้าของโรงสีที่แปดริ้ว ส่วนสุพินไปเรียนครู เราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย (ยังไม่มีมือถือและเฟสบุ๊ค) จนกระทั่งลูกสาวอิ๊ดแต่งงาน ฉันก็เดินทางจากพะเยาไปงานแต่งงานลูกสาวอิ๊ดชื่อจารุวรรณ ตอนนี้ทำงานที่ กบข. สำนักงานใหญ่ กทม. ฉันเจอสุพิน อีกครั้งเราโผเข้ากอดกันดีใจมาก สุพินให้เบอร์โทรฉันด้วยบอกว่ามา กทม. เมื่อไหร่ ก็โทรหานะ อิ๊ดจัดงานบริเวณสนามหน้าโรงสีนั่นแหละ พองานเลิกอิ๊ดก็พาพวกเราชมบ้าน ซึ่งอยู่ริมฝั่งบางปะกง ฉันประทับใจในไมตรีของอิ๊ดไม่เคยลืม แม้อิ๊ดจะร่ำรวยมากมายเพียงใด อิ๊ด ไม่เคยลืมเพื่อน อิ๊ดอยู่ในใจฉันเสมอมา |
|
สวนฉันก็สอนภาษาไทยที่โรงเรียนพะเยาพิทยาคม ปี 2537 |
|
เมื่อรถไปถึง เป็นเวลาเช้ามืดมาก |
|
พอไปถึงคุรุสภา “เต็มครับ” “เหลือซักห้องมั้ยมาไกลนะ” "ไกลเหมือน ๆกันแหละครับ” แล้วมันก็ฟุบหน้าหลับต่อไป (สงสัยเมื่อคืนเมียไม่ให้นอนด้วย) ฉันก็เรียกมันตื่นขึ้นมาถามว่าแถวนี้มีที่พักไหนอีก “โรงแรมนครพิงค์ ออกประตูด้านหลังนั่งซูบารุไป 50 บาท ตอนนั้นฟ้าเริ่มสว่างละฉันก็เดินตามที่มันชี้ให้ไป ไปถึงโรงแรมอ้าวอู้กำเมืองด้วย ใจชื้นขึ้นมาเป็นกอง จัดเสื้อผ้าแขวนตู้ อาบน้ำหลับ ตื่นมาเกือบเที่ยงนึกถึงสุพิน ก็โทรหา สุพินรับสาย แล้วบอกว่าอย่าออกห้องไปไหน หิวก็ทนเอา บ้านสุพินอยู่คลองเตย สุพินขับรถมาถึงโรงแรมนครพิงค์ ภายในไม่ถึง 2 ชั่วโมง มาถึงก็รีบเก็บเสื้อผ้าในตู้ใส่กระเป๋า “ไป ๆไผสั่งไผสอนหื้อมาพักโรงแรมจาอี้ หู้ก่อว่าเป๋นโรงแรมอะหยัง" แล้วก็พาไปพักที่บ้านคลองเตย ดูแลเอาใจใส่อย่างดี ทอดปลาส้มโรยหอมซอยอร่อยไม่รู้ลืม |
|
รุ่งขึ้นขับรถไปส่งที่หอประชุมคุรุสภา แล้วสุพินก็ไปธุระ คนอื่นที่เขารับโล่เขามีญาติพี่น้องไปถ่ายรูปกันมากมาย ส่วนฉันช่างมันเถอะไม่มีรูปแต่ฉันก็มีโล่ ไม่เห็นเป็นไรเลย เดินลงมาที่นั่งอ้าว ?? สุพินเย้ๆๆ ฉันมีเพื่อนแล้ว ไม่เหงาแล้วสุพินบอกมารอปรบมือให้ฉันขณะรับโล่ แล้วพาฉันกลับไปบ้านคลองเตย ให้ฉันอยู่ต่ออีก 1 วัน บอกว่าลูกสาว (เอาลูกของน้องชายมาเป็นลูกบญธรรม) ชื่อน้องบี จันจิรา ผลทอง (แพรพลอย ทัยคุปต์ ตอนหลังได้เป็นดารานักแสดง) ได้เป็นพิธีกรที่เอแบคที่น้องบีเรียนอยู่ |
|
จากนั้นสุพิน ผลทองก็ไปส่งฉันที่ขนส่งหมดชิต ความมีน้ำใจของอิ๊ดและสุพิน ตอนหลังสุพินเปลี่ยนชื่อเป็น มัชมน อยู่ในใจฉันเสมอมา และใครจะไปรู้ว่า เมื่อเรา 3 คน อายุ 64 เราจะได้พักและท่องเที่ยวด้วยกันที่ซิดนีย์ เป็นเวลา 22 วัน |
|