เยือนเกาะลังกาวีดินแดนต้องคำสาป (ช่วงที่ 3)

พระนางมัสสุหรี

เกาะลังกาวี หรือ ลังกาวี อัญมณี
แห่งไทรบุรี ตั้งอยู่ในทะเลอันดามัน ใกล้ฝั่งทะเลตะวันตกเฉียงเหนือของคาบสมุทรมาเลย์เซีย
ขึ้นกับรัฐเกดะห์ ประเทศมาเลเซีย เกาะแห่งนี้เป็น
ที่รู้จักกันดีในหมู่ชาวมาเลย์
ว่ามีตำนานที่เล่าขานกันมาถึงเจ้าหญิงชายารัชทายาท
ซึ่งมีชีวิตอยู่เมื่อ 200 กว่าปีมาแล้วนามว่ามัสสุหรี
ซึ่งเป็นหญิงคนไทย ลูกหลานชาวภูเก็ต

สาเหตุเพราะไม่มีเรือสำเภาเป็นของตนเอง
ต้องอาศัยเช่าเรือคนอื่น
ทำให้มีผลกำไรน้อยจนไม่สามารถทำให้ร่ำรวยขึ้นมาได้
อีกทั้งเด็กหญิงมัสสุหรีที่เกิดมา ก็น่ารักน่าชัง
พ่อและแม่ของเด็กหญิงมัสสุหรี จึงขายข้าวของทั้งบ้าน
และที่ดินจนหมด เพื่อลงทุนซื้อเรือ
และสินค้าไปขายที่เกาะปีนัง แต่ในที่สุด
ขณะที่เด็กหญิงมัสสุหรี อายุได้ 7 ขวบ ระหว่างเดินเรือ
กลางทะเล เกิดพายุใหญ่ขึ้น ด้วยความเป็นห่วงลูก
พ่อและแม่ได้เข้ามาโอบกอดกลัวลูกตกทะเล

ทำให้ทิ้งการควบคุมใบเรือและหางเสือ
ทำให้เรือล่มกลางทะเล ทุกคนตกลงสู่ทะเล
ด้วยความห่วงลูก จึงอธิษฐานว่า
หากเด็กคนนี้มีบุญญาธิการจริง
ก็ขอให้รอดพ้นจากการจมน้ำเถิด
ทั้งสามแม่ลูกจึงรอดชีวิตอย่างปาฏิหาริย์
ไปติดที่เกาะแห่งหนึ่ง เกาะนั้นคือ ลังกาวี
ที่แปลว่า นกอินทรีย์สีน้ำตาล

ผู้คนเดือดร้อนไปทั่ว บ้างก็อพยพหนีไปที่อื่น
เรือกสวนไร่นา สัตว์เลี้ยง เสียหายหมด
ด้วยความเป็นเด็กฉลาด และได้ยินพ่อแม่
เล่าให้ฟังอยู่เสมอว่า
ตนเองเป็นเด็กที่มีบุญญาธิการ
เด็กหญิงมัสสุรี จึงยกมือสองมือระดับหน้าอก
ลักษณะเหนียดหรืออธิษฐาน
จากพระเจ้า(ขอพรแบบอิสลาม) ว่า
“ได้โปรดเถิดพระเจ้า
หากข้าพเจ้ามีบุญญาธิการจริงขอพระเจ้า
ได้ประทานแหล่งน้ำให้ข้าพเจ้าด้วย เถิด”
ระหว่างอธิษฐานก็ไปสะกิดก้อนกรวดหิน
ทำให้พบตาน้ำไหลออกมา จึงรีบไปบอกพ่อและแม่